Kamaştırıyordu deniz,
ışıldatan mavisiyle kamaştırıyordu.
Söyleniyordu deniz,
dalgalarıyla şarkılar söylüyordu.
Haber salıyordu martılara,
"Göklere selam ver" diyordu.
Ne bulut ne güneş ne ay...
Hiçbirisini ayırt etmiyordu.
Tebessümlüydü deniz,
Kaptanlarla samimiyeti kesmiyordu.
Emin ve kararlıydı,
küçük dostlar, inancını yitirmiyordu.
Ne sıcak ne soğuktu,
Yaz, kış, ilk ve sonbahar dinlemiyordu.
Durgun ve ferahtı,
arkadaşlarına adeta ilham oluyordu.
Coşkuluydu deniz,
acı, hüzün nedir bilmiyordu.
Biliyordu belki ama,
belli etmek istemiyordu.
Çünkü onun da ruhu vardı,
duygularını yönetebiliyordu.
Ama hep, hep sakindi,
yel bile esse şikayet etmiyordu.
~Ahmet Eren Dikici
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?